Karin Arink
Ik maak werk vanuit diverse kernervaringen van hoe ik besta in relatie tot anderen. Ik focus op de fysieke reacties die ik heb op wat het betekent om mezelf zo te (kunnen) manifesteren. Door dit te materialiseren, maak ik verschillende ‘states of self’ zichtbaar. Door mijzelf in/achter/met deze objecten te fotograferen, breng ik de affectrijke objecten in verband met mijn lichaam.
Samenwerking is een belangrijk aspect van mijn kunstpraktijk, vanaf 1993 als lid van Stichting B.a.d Rotterdam en daarnaast aan andere projecten, o.a. met Renée Kool.
Mijn profielfoto is gemaakt door Renée Kool in september 2020, toen wij samen werkten aan een proefopstelling van gebruiksglas en licht, die te zien was tijdens het Groot Rotterdams Atelier Weekend 2020.
paradox
‘De paradox van Arinks werk is dat het lichaam wordt aangetast
en dat juist daardoor een integraal mensbeeld verschijnt. Een
reëler beeld dan menig modepop: confuus, krachtig, kwetsbaar
en ook leeg als het leven zelf.’ (J. Benschop, 2004)
denk-beelden
‘Ondanks hun sensuele uiterlijk, zijn haar beelden evenzogoed
denkbeelden. Het zijn denkbeelden over het innerlijk: over ons
“ik” dat zich aan het zicht onttrekt en even vluchtig en ongrijpbaar
is als de tijd.’ (Wilma Sütö, 2008)
dat ik het mijne kan noemen, besta ik als
een kluwen van invloeden en ervaringen, die nauwelijks kenbaar of controleerbaar is..."’
binnenstebuiten gekeerd
‘Gewoonlijk blijft de chaos veilig achter het pantser, verborgen
voor penetrerende blikken van anderen. Nu komt de chaos door
de poriën naar buiten gesijpeld en tast de vorm – het lichaam –
aan. Het lichaam wordt binnenstebuiten gekeerd, de kwetsbare
delen komen vrij te liggen en kunnen ademen.’ (Liorah Hoek, 1994)
