Marjolijn van den Assem

Mijn tekeningen-schilderingen-ruimtelijke werken komen voort
uit het in de verbeelding nawandelen van de denkweg
die aan een tekst ten grondslag ligt.
De ontsnapping daaraan
en de daaruit volgende vrijgevochten standpunten,
vormen een seismografisch verslag.

Bijvoorbeeld:
Een brief die Friedrich Hölderlin schreef aan een vriend als reisverslag, schreef ik 350 keer over met kroontjespen. Ik keek met hem mee naar het landschap zoals hij het beschrijft en leefde me in in de oproep waarmee hij zijn brief besluit:
"Schrijf me toch snel. Ik heb je zuivere tonen nodig.
De ziel die heerst onder vrienden, het ontstaan van gedachten in gesprek en brief zijn voor kunstenaars onontbeerlijk.”

Woorden vormen zich uit de gemoedstoestand.
De beweging van de stap, het op- en neerkijken, de kleuren van de lucht, de geur van de storm, de zich buigende bomen, dat alles beïnvloedt de vorm waarin gedachten worden gegoten.

Tijdens de 325ste overschrijving infiltreerde ongewild een Nietzsche-citaat in Hölderlin’s tekst:
"er is iets ongestilds, iets onstilbaars in mij, dat zich wil laten horen."
De essentie van het kunstenaarschap.