Esther Kokmeijer
In mijn werk als beeldend kunstenaar richt ik me vooral op de ‘Global Commons’, een term die wordt gebruikt om mondiale resource gebieden te beschrijven. Dit zijn de wereldwijde gedeelde natuurlijke bronnen van de aarde; de oceanen, de atmosfeer, het heelal en Antarctica.
Mijn werk ontstaat voor een groot deel tijdens en door de reizen die ik maak. De reis zelf is vaak een wezenlijk onderdeel van het werk. De wereld als geheel en de verbindingen en bewegingen binnen die wereld vormen dan ook de voornaamste focus in mijn werk. Ik ben geïnteresseerd in de oorsprong van de natuur, hoe landschappen worden gevormd en welke rol ‘natuur’ speelt in het hedendaagse leven van de mens en vice versa.
Terugkerende motieven en vragen zijn; Hoe drukken mythen en sagen de relatie van de mensheid met hun natuurlijke omgeving uit? Hoe verhouden we ons tot en werken we met de elementen en wat zijn de effecten van de mensheid op geologische en biologische processen? Wat kunnen we leren van inheemse kennissystemen, kan het onze relatie met onze natuurlijke omgeving verdiepen of tot stand brengen en zal dit meer solidariteit met het landschap opleveren?
Mijn werk ontstaat voor een groot deel tijdens en door de reizen die ik maak. De reis zelf is vaak een wezenlijk onderdeel van het werk. De wereld als geheel en de verbindingen en bewegingen binnen die wereld vormen dan ook de voornaamste focus in mijn werk. Ik ben geïnteresseerd in de oorsprong van de natuur, hoe landschappen worden gevormd en welke rol ‘natuur’ speelt in het hedendaagse leven van de mens en vice versa.
Terugkerende motieven en vragen zijn; Hoe drukken mythen en sagen de relatie van de mensheid met hun natuurlijke omgeving uit? Hoe verhouden we ons tot en werken we met de elementen en wat zijn de effecten van de mensheid op geologische en biologische processen? Wat kunnen we leren van inheemse kennissystemen, kan het onze relatie met onze natuurlijke omgeving verdiepen of tot stand brengen en zal dit meer solidariteit met het landschap opleveren?
‘“Als je troebel water met rust laat,
wordt het vanzelf helder.”
Lao-Tse’
wordt het vanzelf helder.”
Lao-Tse’
Bio
Esther Kokmeijer (Dokkum, 1977) is woonachtig in Rotterdam en wereldwijd werkzaam. Ze had solo-exposities in Musem Volkenkunde, Leiden (2020), Tent, Rotterdam (2018), Fries Museum, Leeuwarden (2017), MU, Eindhoven (2016), I: Project Space, Beijing (2015), IFP, Beijing (2014). En was onderdeel van groepshows in o.a; Art Rotterdam (2020), Arti et Amicitiae, Amsterdam (2019), Etopia, Zaragoza (2019), Wood Street galleries, Pittsburgh (2019), Verbeke Foundation, Kemzeke (2019), Electriciteitsfabriek, Den Haag (2018), Tabakalera, San Sebastian (2017).
Voor verschillende projecten heeft ze 85 landen bezocht en nam ze deel aan artist-in-residencies in o.a. Indonesië, Zuid-Korea, Groenland, Antarctica, Spitsbergen, Mongolië, China en Iran. Sinds 2013 werkt ze als expeditie fotograaf en gids in de Arctische zomer in het Noordpoolgebied en in Antarctica in de Antarctische zomer.
Ze is een van de oprichters van de Cosmic Water Foundation. http://www.cosmicwaterfoundation.com
In het komend jaar zal Kokmeijer het tijdschrift ANTARKTIKOS uitgeven dat Kunst en Wetenschap samen brengt en geheel gewijd is aan Antarctica. www.antarktikos.com
Voor verschillende projecten heeft ze 85 landen bezocht en nam ze deel aan artist-in-residencies in o.a. Indonesië, Zuid-Korea, Groenland, Antarctica, Spitsbergen, Mongolië, China en Iran. Sinds 2013 werkt ze als expeditie fotograaf en gids in de Arctische zomer in het Noordpoolgebied en in Antarctica in de Antarctische zomer.
Ze is een van de oprichters van de Cosmic Water Foundation. http://www.cosmicwaterfoundation.com
In het komend jaar zal Kokmeijer het tijdschrift ANTARKTIKOS uitgeven dat Kunst en Wetenschap samen brengt en geheel gewijd is aan Antarctica. www.antarktikos.com