Kim Hospers
Als ik dit schrijf, zit ik in mijn atelier. Omringd door half-af werk.
Het raam staat open, en ik hoor de geluiden van de mensen die om mij heen wonen.
Naast de straatgeluiden, klinkt het nieuws op de radio. Een ander venster op de buitenwereld.
Ik kijk naar de boekenkast die vol staat met verschillende ideeën over hoe de wereld in elkaar steekt.
Binnen en buiten de muren van het atelier, daartussen zit de spanning van mijn werk.
Daarbuiten is het de wereld van het “wij tegen zij”, van je gelijk halen, en alles zwart-wit.
Hierbinnen is het domein van de twijfel, van het overdenken, van het wikken en wegen.
Op de muur, hier binnen, hangt een grote tekening waar ik aan werk.
Het grafiet glinstert in het zonlicht.
En die tekening staat misschien wel goed symbool voor waar mijn werk in de kern over gaat.
Dat ooit witte vel, is nu een ingewikkelde verzameling van iedere tint grijs die bestaat. Het wit is verdwenen, en echt zwart zal er vanwege het materiaal nooit komen.
Het raam staat open, en ik hoor de geluiden van de mensen die om mij heen wonen.
Naast de straatgeluiden, klinkt het nieuws op de radio. Een ander venster op de buitenwereld.
Ik kijk naar de boekenkast die vol staat met verschillende ideeën over hoe de wereld in elkaar steekt.
Binnen en buiten de muren van het atelier, daartussen zit de spanning van mijn werk.
Daarbuiten is het de wereld van het “wij tegen zij”, van je gelijk halen, en alles zwart-wit.
Hierbinnen is het domein van de twijfel, van het overdenken, van het wikken en wegen.
Op de muur, hier binnen, hangt een grote tekening waar ik aan werk.
Het grafiet glinstert in het zonlicht.
En die tekening staat misschien wel goed symbool voor waar mijn werk in de kern over gaat.
Dat ooit witte vel, is nu een ingewikkelde verzameling van iedere tint grijs die bestaat. Het wit is verdwenen, en echt zwart zal er vanwege het materiaal nooit komen.
‘Binnen en buiten de muren van het atelier, daartussen zit de spanning van mijn werk.’
Terwijl buiten, de strijders van de “absolute waarheid” met hun botte zwaarden, de door hen zo gekoesterde denkbeelden verdedigen, slijp ik een nieuwe punt aan een potlood, om een zoveelste lijntje te tekenen in een web van nuance.
Ik denk na over hoe ik een beetje van “hier binnen” naar de buitenwereld kan krijgen.
Naar de plek die opnieuw aan het verzuilen is. Waar de zuilen zijn ingeruild voor wat men bubbels of echokamers noemt.
Ik neem nog een slok van mijn inmiddels koud geworden koffie.
Tijd Voor Actie!
Werk
Esse est Percipi #whatever 00049 - 00060
Dail 0900-GETSAVED
Esse Est Percipi #whatever (blueface)
Bio
Kim Hospers (1982, Enschede) studeerde van 2000 tot 2004 autonome beeldende kunst aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Zijn werk was bijvoorbeeld te zien in groeps,- en solotentoonstellingen op/in Art Rotterdam, Art on Paper Brussel, Amsterdam Drawing, De Kunsthal, Willem II Fabriek, Kunstenlab, diverse galerie tentoonstellingen en meer. Werk in collecties van onder andere: Teylers Museum, Aegon, Hogeschool Rotterdam en Sammlung Philara.
Woont in Lekkerkerk, werkt in Rotterdam.
Woont in Lekkerkerk, werkt in Rotterdam.
