Triptych of Verticals

In Triptych of Verticals (Drieluik van Verticalen) verbindt Donald Schenkel (1991) drie immense met olieverf beschilderde doeken met elkaar door middel van hun compositie. Voor Donald betekent compositie de opbouw van momenten waarin kleuren omslaan van de ene tint in de andere. Triptych of Verticals impliceert verticale zuilen die aaneengeschakeld zijn in velden van kleur, waarbij de verticale beweging als een trilling bestaat in een continuüm van kleuren die van links naar rechts vervloeien.

Wat startte met een serie complexe kleur transities begin 2020, waarin fellere kleuren aan elkaar verbonden werden door middentonen, werd het tijd dit op grotere schaal uit te voeren. Triptych of Verticals plaatst intense, zinderende en heldere kleuren naast kalme tonen, of verbindt deze met elkaar door tussentonen die van dichtbij grijs lijken maar op afstand lichtbanen vormen.

Om op intuïtieve wijze grip te krijgen op de composities, stelt Donald zich deze voor als dieptekaarten, waarbij donkerdere tonen in de diepte terugtreden en lichtere tonen aan de oppervlakte komen.