blue stripes, white sky

Tijdens het werk aan dit schilderij dacht ik aan de ontbrekende condens-strepen die de hemel tijdens de Corona-epidemie zo ongekend effen blauw lieten. Strepen die oplossen in de omgeving, dat past bij het efemere karakter van mijn werk. De wisselwerking tussen blauw en wit bracht me bij het wonderlijke concept van de blauwe wolk, die zo typisch is voor kindertekeningen. De blauwe wolk kenmerkt de betrekkelijkheid van de waarneming. We zien iets en we slaan iets anders op, de werkelijkheid is maar heel even wat ze is, voordat ze door de filter van onze geest veranderd. Het turen naar de hemel is een wederkerend thema in mijn werk. Het is een moment van aandacht en verplaatsing naar een andere dimensie. Je kan ook kijken of het gaat regenen natuurlijk, maar ik bedoel meer het iconische de ogen ten hemel slaan, dat een doorlopend verschijnsel is in de schilderkunst van het Barok, maar ook als het je hier beneden allemaal te veel wordt: een gebaar met hoop op verlossing.