Robin Kolleman
Voor pijn voel je je huid niet
De aanblik, de aanraking en de aantasting, anders gezegd: de schoonheid, de erotiek en de dood zijn de begrippen waarlangs mijn werk tot stand komt. Drie stadia van contact. Drie fases van het leven.
Ik onderzoek het (grens)gebied van acceptatie binnen het fysieke sociale verkeer; het gebied tussen geslotenheid en kwetsbaarheid, tussen geweld en onschuld. Zowel in de direkt persoonlijke als in de maatschappelijke omgeving. Afhankelijk van mijn eigen 'zijn' bepaal ik de afstand.
Die verschillende schalen van werken geven mij de mogelijkheid iedere keer te werken met een ander medium, waardoor er een zeer gedifferentieerd oeuvre is ontstaan. En waarmee ik de uitdagingen wat betreft de diverse technieken voor mij zelf hoog houd. Maar ook: Hoe ver laat ik een gebeurtenis tot mijn eigen lichaam doordringen dusdanig dat ik er werk over kan ( moet! ) maken.
Het atelier
Tot 2010 heb ik voornamelijk installaties gemaakt. Werken speciaal gemaakt voor een vooraf bepaalde ruimte. Mijn atelier heeft tot die tijd als een voorbereidende plek gefunctioneerd, niet als één waar werken in zijn geheel ontstonden. Het gevolg daarvan is dat ik me heel erg snel kan aanpassen aan een nieuwe ruimte. Klein of groot, hoog of laag, ik kan overal werken. Ik heb dan ook vele ateliers gehad. Mijn ateliers waren en zijn dan ook altijd vrij leeg. Op dit moment heb ik zelfs geen vast atelier maar werk ik daar waar tijdelijk een atelier beschikbaar is. Ik heb daarvoor een mobiel-atelier gemaakt waar mijn meest noodzakelijke gereedschappen in zitten. Ik neem dan verder één materiaal mee en maak daarmee een serie werken. Ik heb gemerkt dat dit mijn concentratie sterk verhoogd en daarmee mijn productie stijgt want ik wordt niet afgeleid door ruis om me heen.
Huidige focus
Sinds enkele jaren heb ik de focus van mijn werk enigszins verlegd naar een maatschappelijk probleem. Nl. dat van de vluchtelingen die dankzij de politiek van de Europese Unie in grote getalen het leven laten. De organisatie United for Intercultural Action stelt al sinds 1993 een lijst samen waarop alle doden vermeld staan, met de reden van overlijden, land van herkomst, leeftijd, man/vrouw etc voor zover bekend. Kijk daarvoor op: http://unitedagainstrefugeedeaths.eu Of te wel een schaalvergroting: van direct intermenselijk contact naar een grootschalig gebrek aan contact. Eerst heb ik vanuit deze problematiek een tweetal installaties gemaakt met letterlijk gebruik van de gehele lijst. Nu werk ik nu aan diverse series gebrande tekeningen in verschillende formaten waarin ik zowel aandacht voor het individu als voor 'de aantallen' heb, maar ook begrippen als 'vrijheid' onder de loep neem.
Werk
Bio
De keuze van Robin Kolleman
Peter Koole
Met een uiterst intensive schilders-methode die Peter Koole jaren geleden heeft ontwikkeld, een methode waarin hij zich als kunstenaar, als persoon niet aanwezig wil laten zijn, maar juist daarom toch altijd is vanwege de herkenbaarheid, werkt hij gestaag aan een boeiend consistent oeuvre. Zijn motor is zijn sterke gevoel voor rechtvaardigheid. Hij kiest altijd de kant van de slachtoffers. Door ze te schilderen geeft hij hun een blijvend hoorbare stem. Ontroerend goed.Bij de foto: on behalf of all
(Photo: Peter Hilz)
Jan Eric Visser
Vorm volgt afval. Al vanaf zijn academietijd maakt Jan Eric gebruik van (zijn) dagelijkse afval om beelden mee te maken. Alles wat zijn huis binnenkomt gaat er uit als kunst. Ogenschijnlijk klassieke beeldhouwkunst met een heel eigen poëtische, suggestieve beeldtaal, maar ook met een duidelijk activistisch uitgangspunt waarmee hij zijn plaats in de huidige hedendaagse kunst zeer verdient.Zonder titel 2020. Krantenpapier, hergebruikt gekleurd papier, anorganisch huishoudelijk afval, zeeklei, restanten van devotiekaarsen. 151 x 100 x 85 cm. Foto: Aad Hoogendoorn