Rick Koren
Rick Koren is in staat met weinig en vaak onaanzienlijke materialen een dromerige sfeer op te roepen. Een combinatie van nuchterheid en poëzie zorgt ervoor dat de beschouwer zich bewust wordt van een afwisselend opgaan in de illusie en terugkomen in de werkelijkheid.
voorjaar 2021 Mooi gezicht als ik mijn atelier inkom waar ik de vorige dag alle schijfjes een laagje inkt heb gegeven.
Mijn atelier is een werkplaats maar ook de plek waar ik mijn beelden laat zien. oktober 2018 links 'After laughter' , '10-6-2013' en het laatje met uitzakkende teer: 'de mensen wisten ervan'
September 2020 De Wunderkammer als uitgangspunt voor een tentoonstelling waar ik ook Jenna Tas, Tamara Jungickel en Jelle Korevaar voor uitgenodigd heb. Links "sleutels (voor succes)" en voor de achterwand "ich verstehe diese Sprache nicht"
mei 2016 foto Andre Smits
september 2017 ik heb de zuilen tevoorschijn gehaald. Het zijn vele jaargangen kranten die recht afgesneden en geschaafd zijn. Het nieuws is vluchtig maar in deze vorm is het zwaar.
Werk
Vleugel 8
stilleven met kerncentrale II
Metafoor
Gaan bomen naar de hemel?
After laughter III
Bio
In 1979, destijds net afgestudeerd in Amersfoort als docent handvaardigheid, begon Rick Koren met de serie 'Romantische Apparaten' die o.a. in Rotterdam in 1986 in galerie Westersingel werden geëxposeerd: beelden vervaardigd van materialen afkomstig uit de havenstad; het werk van ijzer, beton en glas - en in een latere fase ook papier, lood, zeep en teer - was overal te zien: Niggendijker in Groningen, Librije in Zwolle, Kunst+ en Liesbeth Lips in Rotterdam, Lokaal 01 Breda, Pictura Dordrecht en het Gorkums museum. Een drijvende betonnen trap werd in 2019 genomineerd voor de François Schneider Art Competition.
De keuze van Rick Koren
Jeanne Rombouts
Jeanne maakt tekeningen die groter zijn dan zijzelf is. Vaak bestaan deze uit meerdere zeer grote vellen papier. Ze neemt de ruimte en heeft die ruimte ook nodig om iets op te roepen wat je niet zo gemakkelijk kan beschrijven. En ook: een afbeelding op een beeldscherm is te beperkt om het goed te zien. Ze gebruikt houtskool, potlood en krijt en gum speelt ook een rol denk ik. Zwart en grijs zie je altijd, en maar heel weinig kleur, maar het is er wel en speelt een subtiele rol. Als je voor een werk van haar staat, krioelt het van lijnen en zie je een variatie aan vormen waarmee het grotere geheel is opgebouwd. Soms schemert er onder een laag van lijnen een ander patroon en dat geeft de tekening extra diepte. Jeanne weet onbestemde werelden op te roepen met een rijkdom aan associaties . Ze blijven lang boeien.Aarde I 150 x 200 cm / houtskool en krijt
