Q.S. Serafijn

Ik wil graag iets moois maken. Ik heb niet zo veel op met de mensheid. Ik vind mensen vaak onaardig. Toch ben ik solidair met ze. Ik deel al hun geneugten: bloedworst met appeltjes, uitgebakken spek, patat, porno, Zeeman, Action, carnaval en goedkope drugs. Mijn leven lang wil ik dat onze high culture en hun veronderstelde low culture elkaar omarmen. Het is genetisch. Tegen mijn wil in, omdat het zelden iets oplevert. Het is mijn Achilles-hiel.
Ik wil graag iets moois maken. Ik vind dat in de eerste plaats kunst van mijn werk moet profiteren. In de kunst ontpopt zich mijn streven naar duurzaamheid: in het conceptueel-esthetische basisplan. In de tweede plaats maak ik mijn werk voor de mensen die ik liefheb, familie, vrienden, collega’s. En de mensen waarover ik me zorgen maak: de armoedzaaiers, de idioten. Ik wil dat ze het goed hebben. Ja dat wil ik. Ik gun ze alle kunst. Maar het is belachelijk! Kunst willen ze niet!. Ze willen brood. En pillen. En boter en bier! Ik heb zo vaak kunst voor inwoners gemaakt, vooral toen ik in de openbare ruimte werkte. Niemand schoot er iets mee op, behalve de ambtenaren. Sindsdien maak ik monumentale waterverven.