Margreeth Olsthoorn
introductie
Van alle werken die ik in mijn bezit heb, ken ik de kunstenaar persoonlijk. Ik vind dat wel belangrijk. Vaak is er in het werk een link met mode of koop ik een werk aan na een samenwerking. Ik ontmoet kunstenaars ook via de winkel. Er is vaak sprake van een herkenning in smaak. En ik vind het interessant om binnen die eigen smaak samen iets te creëren om zo elkaar een boost te geven.
Mijn keuze uit de Kunstambassade
Anouk Griffioen
Lidy Jacobs
In samenwerking met mijn dochter Jip opende ik in 2019 een winkel aan de Kruiskade:
Margreeth Olsthoorn X JIP_Downtown. Het concept voor het interieur was een samenwerking tussen Elma van Boxel van architectenbureau ZUS en kunstenaar Jeroen Koolhaas (bekend van de Favela Paintings met Dre Urhahn).
Jip was heel enthousiast over dat Favela-project en wilde graag heel veel kleur in haar shop. Na wat sparring met Elma kwamen ze met het voorstel Jeroen de muren te laten beschilderen. Ik moest wel even wennen aan die kleurrijkheid en wilde in elk geval een dosis rauwheid er in om de link met mijn winkel te behouden. Voor Jeroen werd het ook een mooie uitdaging om van zijn eerdere strakke patronen af te wijken.
Het geheel was uiteindelijk echt heel mooi en geïnspireerd op het schilderij 'Rosy-Fingered Dawn at Louise Point' van Willem de Kooning. Dit pastelkleurige schilderij maakte De Kooning als ode aan zijn favoriete plek op Long Island (New York), waar het landschap, de zee en het licht hem vaag deden denken aan zijn geboorteland Nederland.
Ik draag voor
Rabin Huissen
Rabin Huissen runt met Robert Stroomberg Studio-Corsage. Ze kwamen eens in de winkel met een collectie shawls met bijzondere prints. Die heb ik wel in consignatie genomen, maar die was bij mij toch niet helemaal op de juiste plek. Vervolgens vroegen ze me eens op atelierbezoek te komen, want ze hadden een collectie gemaakt die wel bij mij zou passen. Het was couture-achtige kleding die zij op vereenvoudigde zwarte stoffen poppen presenteerden. De collectie was zwart, zonder prints, er was vooral aandacht naar vorm gegaan, het was bijna een grovere rock versie van Alaïa. Dat klikte wel heel goed met de winkel. Robert is filmmaker en fotograaf, Rabin is mode-illustrator en beeldend kunstenaar. Die cross-overs zijn altijd interessant, vind ik.
Het beeldende werk van Rabin zelf catches my eye. Ik zag eens een presentatie van een tafel vol witte dozen waarin hij werken als herinneringen bewaart en daar op aanvraag aan iemand toonde. Helemaal tot in de puntjes verzorgd, toch wel een link naar de mode. Net als zijn laatste werk, die scan-achtige fotoprints waarop in vreemde tinten lichamen uit het zwart opdoemen, die een moment, een plaats en een tijd verbeelden. Fascinerend.