Koen Stappers
introductie
Ik denk graag dat mijn belangstelling voor hedendaagse kunst is ontwaakt door mijn bezoek als 18-jarige aan de Documenta VI in Kassel. Op zich suggereert dit bezoek meer dan er was: een impuls op basis van een krantenartikel, weinig of geen kennis of inzicht en ter plekke een grote verwondering. Maar het leverde wel een aantal sterke beelden en blijvende herinneringen op. Het sloot allemaal amper aan bij de estheticalessen die me op de middelbare school zo hadden geboeid. Die brug moest ik dus nog over. Maar het is een mooie reis geworden…
Net zoals de literatuur je toestaat ‘meerdere levens te leiden’, doet mutatis mutandis ook de beeldende kunst dat. Je krijgt de waarneming van de kunstenaars cadeau: ze zien meer, anders of minder, voelen zachtere trillingen sneller aan, filteren tonen weg, zoeken onbekende plekken op of blijven gevoelig waar velen dit niet meer zijn. En zij transformeren dit alles in beelden, ieder volgens eigen programmatuur en temperament.
Ik word het meest geraakt - net zoals in de literatuur – als ik een venster op de menselijke conditie aangereikt krijg en ik word helemaal zacht als het werk een poëtische, humoristische en bij voorkeur verbale component bevat. Kunst vormt een mooi tegenwicht én aanvulling op mijn werk als arbeidsrechtadvocaat.
Dat je kunst ook kon ‘hebben’, heb ik lang niet geweten. Een goede vriend, beeldend kunstenaar en verzamelaar, heeft die deur voor me geopend en sinds de kinderen ‘afbetaald’ zijn staat die deur open. Ik heb nogal wat werk gekocht van Marcel Mariën, een surrealist uit de vriendengroep van René Magritte maar daarnaast koop ik - eerder intuïtief – werk van hedendaagse Vlaamse en Nederlandse kunstenaars.
Ik koop waar het werk mij aantreft en verrast: op beurzen, in galeries of ateliers. Daarnaast kan dat in Vlaanderen ook makkelijk op veilingen, zelfs van recent werk. Het atelierbezoek is hierbij een bijzondere vorm van kennismaking met het werk en de kunstenaar. De persoonlijke contacten voegen vaak een dimensie toe: je ziet waar het werk vandaan komt, hoe het tot stand komt, of het klopt. Het bevestigt of verheldert doorgaans het aanvoelen of inzicht dat het werk reeds opleverde al zijn verrassingen verre van uitgesloten. Alleen al op dit vlak is de Kunstambassade een héérlijk initiatief en ik zal graag de boodschap mee uitdragen!
Mijn keuze uit de Kunstambassade
Patricia Pinheiro de Sousa
In de loop van 2020 bezochten we tussen de COVID-bedrijven door haar wonderlijke Ultra Atlantic Blue presentatie in Scheveningen en aansluitend ook haar atelier. Haar fictionele videodocumentaires en haar collages met beelden, statistieken en kaarten zijn even confronterend/zinvol als ongrijpbaar/mysterieus, maar bovenal ook buitenmate poëtisch!
Ik draag voor
Driessens & van den Baar Wandschappen
Wie niet in de Rotterdamse Kunstambassade mogen ontbreken zijn Nicole Driessens en Ivo van den Baar – Wandschappen, die ik graag voordraag. Ik was bijzonder gecharmeerd door hun laatste solo: hun kunstenaarsblik, de wijze waarop zij transformeren, hun doorgedreven materiaalkeuze en vakmanschap maar ook hun engagement dwingen mijn grote bewondering af!