Jacob Henriquez
Was het geen rechten geworden, dan was ik waarschijnlijk architectuur of kunstgeschiedenis gaan studeren. Vanaf het begin van mijn studietijd bezoek ik musea. Vooral het Kunstmuseum Den Haag (voorheen: Gemeentemuseum) heeft me vaak verrast met haar wisseltentoonstellingen. De liefde voor kunst begon dus al tamelijk vroeg. Zo'n vijf jaar geleden heb ik mijn eerste kunstwerk gekocht. Zit er een rode draad in mijn inmiddels bescheiden collectie? Ik denk dat het thema leven en dood een duidelijke rol speelt.
Mijn keuze uit de Kunstambassade
Silvia B.
In 2008 bezocht ik de expositie 'Les Beaux et Les plus Beaux' van Silvia B. in het GEM in Den Haag. Intrigerend. De sfeer van de expositie - een compleet verduisterde zaal met oplichtende beelden van Silvia - sprak onmiddellijk tot mijn verbeelding. Wat wilde ze met haar onheilspellende werk zeggen? Haar werk liet me niet meer los. Amora (2016) is voor mij een gelaagde memento mori. De gebalde vuisten associeer ik met de angst, het verzet net voor de dood. Maar kijk je vervolgens naar haar gezicht, dan zie je daar gelatenheid - berusting in de dood.
Amora, 2016
Pim Palsgraaf
Via de Rotterdamse kunstenaar Iwan Smit ben ik in contact gekomen met het werk van Pim Palsgraaf. Nadat ik hem een tijdje had gevolgd via Instagram, besloot ik bij hem langs te gaan op atelierbezoek. Wat mij in het VEB M-werk 06 van Pim aanspreekt is de aftakeling, het mysterie, de schoonheid van het verval.
VEB M-werk 06, 2013
Willem Besselink
Ik tref kunstenaars het liefst op de plek waar zij hun werk maken. In het geval van Willem Besselink is dat het oude Imtech-gebouw. Wat mij aanspreekt in Willem's werk is dat hij voortdurend patronen bezig is bloot te leggen. Structuren die je normaal gesproken ontgaan. Zoals de verborgen draagbalken in een constructie, of de routes die mensen te voet afleggen. In De Blauwe Nacht (2018) heeft Willem de onzichtbare structuren van kleuren zichtbaar gemaakt die schuilgaan in het gelijknamige boek van Jan Siebelink.
Foto Dubbelganger: Ossip van Duivenbode.
Foto Dubbelganger: Ossip van Duivenbode.
De Blauwe Nacht, 2018
Dubbelganger, 2018
Ik draag voor
Iwan Smit, The Discovery, 2017
Iwan Smit
De Rotterdamse kunstenaar Iwan Smit verdient wat mij betreft een plek bij de Kunstambassade, omdat zijn werk voor mij symbool staat voor de wending die Rotterdam de afgelopen 10 jaar heeft genomen: energie, vooruitgang, creativiteit. Het werk The Discovery ademt deze jonge geestdrift.
Iwan Smit, Feel, 2015